“โลหะหนัก” คำว่า โลหะหนัก หมายถึง องค์ประกอบทางเคมีที่เป็นโลหะ ซึ่งมีความหนาแน่นค่อนข้างสูง (น้ำหนักโมเลกุล) และเป็นพิษ หรือมีพิษที่ความเข้มข้นต่ำ โลหะหนักเป็นส่วนประกอบตามธรรมชาติของเปลือกโลก ไม่สามารถย่อยสลายหรือทำลายได้ โลหะเหล่านี้ จะสามารถเข้าสู่ร่างกายของเราได้ ทาง อาหาร , น้ำดื่ม และอากาศ
Heavy Metal on Brain Health
โลหะหนักบางชนิด (เช่น ทองแดง ซีลีเนียม สังกะสี) มีความจำเป็นต่อการรักษากระบวนการที่สำคัญในการทำงานและเมตาบอลิซึมของเรา อย่างไรก็ตาม หากมีความเข้มข้นสูง อาจทำให้เกิดความเป็นพิษได้
โรคหลายโรค ที่เราถูกสอนให้คิดว่าเป็นส่วนหนึ่งของความชรา “ปกติ ” แท้จริงแล้ว อาจเป็นอาการของการสะสมโลหะหนักและสารพิษอื่นๆ ในร่างกายของเรา
โลหะหนัก ได้แก่ ปรอท (Hg) แคดเมียม (Cd) สารหนู (As) โครเมียม (Cr) แทลเลียม (Tl) และตะกั่ว (Pb) โลหะหนักมีแนวโน้มที่จะสะสมทางชีวภาพ ซึ่งหมายความว่า สารเคมีที่มีความเข้มข้นเพียงเล็กน้อยในคนๆ หนึ่ง ก็อาจส่งผลเสียได้ เมื่อเวลาผ่านไป สารประกอบจะสะสมอยู่ในสิ่งมีชีวิตเมื่อใดก็ตามที่ถูกดึงขึ้นมาและเก็บไว้เร็วกว่าที่พวกมันจะแตกตัว (เมแทบอลิซึม) หรือถูกขับออก
จากการศึกษาวิจัย แสดงให้เห็นว่า โลหะหนักในร่างกาย อาจเกี่ยวข้องกับทุกสิ่ง ตั้งแต่สมองเสื่อม และสติปัญญาเสื่อม ปัญหาพฤติกรรม ไตทำงานผิดปกติ พาร์กินสัน โรคลมบ้าหมู และโรคหัวใจและหลอดเลือด การสัมผัสโลหะหนักรวมทั้งปรอท ตะกั่ว อะลูมิเนียม และแคดเมียม ในเลือดของทารกที่มารดาสูบบุหรี่
โลหะหนัก เป็นพิษต่อระบบประสาท นักวิจัยพบว่าโลหะหนักก่อให้เกิดพิษต่อระบบประสาท โดยที่ สมองคือ ไวต่อกระบวนการร้ายแรง เช่น ความผิดปกติของไมโทคอนเดรีย การสะสมของโมเลกุลที่เสียหาย ปัญหาเกี่ยวกับการซ่อมแซม DNA การเผาผลาญพลังงานที่บกพร่อง และอื่นๆ
กระบวนการเหล่านี้ ล้วนนำไปสู่ความเสียหายทางระบบประสาท และทำให้เกิดโรคเกี่ยวกับความเสื่อมของระบบประสาท ซึ่งรวมถึง โรคพาร์กินสัน , โรคอัลไซเมอร์ , โรคฮันติงตัน และโรคเส้นโลหิตตีบด้านข้างของอะไมโอโทรฟิค มีการแสดงโลหะหนักที่มีผลต่อระบบประสาท ในความเป็นจริง การวิจัยที่ดำเนินการโดย Syeda Rubina Gilani และเพื่อนร่วมงานแสดงให้เห็นว่าในระหว่างการหมุนเวียน โลหะหนักจะข้ามผ่าน เลือด-สมองกั้นและอาจเก็บตัวอยู่ในนั้น และเนื้องอกในสมองและตัวอย่างชิ้นเนื้อของ ผู้ป่วยที่มีความผิดปกติทางระบบประสาทยังได้รับการวิเคราะห์เกี่ยวกับความเป็นพิษต่อระบบประสาทและโลหะหนักเป็นพิษ
อาการของภาวะพิษจากโลหะหนัก ที่ข้ามสิ่งกีดขวางระหว่างเลือดและสมอง ได้แก่
● การเปลี่ยนแปลงทางจิตใจหรือบุคลิกภาพ
● ประหม่า
● หงุดหงิดง่าย
● นอนไม่หลับ
● เพ้อ
● สั่น
● กล้ามเนื้ออ่อนแรง
● เหนื่อยล้า
● ความจำไม่ดีหรือสูญเสียความทรงจำ
● ชาและรู้สึกเสียวซ่าที่แขน และขา
● การเปลี่ยนแปลงหรือการสูญเสียการได้ยิน การมองเห็น หรือการรับรส
● ปัญหาเกี่ยวกับสมาธิ
● อาการชัก
● อาการซึมเศร้า
● ความวิตกกังวล
โลหะหนัก ที่เป็นพิษต่อระบบประสาท ได้แก่
- ตะกั่ว Lead
การได้รับสารตะกั่ว จากสิ่งแวดล้อมสามารถเกิดขึ้นได้จาก น้ำดื่ม อาหาร อากาศ ดิน และจากฝุ่นสีเก่า และเศษโลหะที่มีตะกั่ว …. นอกจากผลที่เป็นพิษต่อระบบประสาทแล้ว สารตะกั่ว ยังก่อให้เกิดปัญหาในการสังเคราะห์ฮีโมโกลบิน ความเครียดที่ไต , ระบบทางเดินอาหาร ,ข้อต่อ , ระบบสืบพันธุ์ และความเสียหายเฉียบพลันหรือเรื้อรังต่อระบบหัวใจและหลอดเลือดและระบบประสาท
ผลการศึกษาในปี 2018 ที่ตีพิมพ์ใน The Lancet Public Health ระบุว่าในจำนวนผู้เสียชีวิต 2.3 ล้านคนทุกปีในสหรัฐอเมริกา ประมาณ 400,000 คนมีสาเหตุมาจากการได้รับสารตะกั่ว โดย 250,000 คนมาจากโรคหัวใจและหลอดเลือด
มีหลักฐานที่แสดงให้เห็นว่า สารตะกั่ว สามารถมีผลกระทบเล็กน้อย และอาจไม่แสดงอาการ ..โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ต่อพัฒนาการทางจิตประสาทในเด็ก ด้วยการกำจัดสีทาบ้านที่มีสารตะกั่ว และการใช้น้ำมันเบนซินไร้สารตะกั่วที่เพิ่มขึ้น ความเป็นพิษในระดับต่ำยังเป็นปัญหาอยู่ EPA เตือนว่าหากตรวจไม่พบสารตะกั่วตั้งแต่เนิ่นๆ เด็กที่มีระดับสารตะกั่วในร่างกายสูงอาจได้รับความเสียหายจากสมองและระบบประสาท พฤติกรรมและปัญหาการเรียนรู้ (เช่น สมาธิสั้น) การเจริญเติบโตช้า ปวดศีรษะ และอื่นๆ ผู้ใหญ่สามารถประสบกับความดันโลหิตสูง ปวดกล้ามเนื้อและข้อต่อ ปัญหาการย่อยอาหาร ความผิดปกติของเส้นประสาท และปัญหาเกี่ยวกับความจำและสมาธิ
ตะกั่ว ยังคงใช้กันอย่างแพร่หลายในอุตสาหกรรมการผลิต , การก่อสร้าง และอุตสาหกรรมเคมี โรงไฟฟ้าถ่านหิน ยังพ่นสารตะกั่วสู่ชั้นบรรยากาศ อุตสาหกรรมหลักที่ยังคงใช้ตะกั่ว ได้แก่ : แบตเตอรี่ , โลหะผสม เม็ดสีและสารประกอบ ปลอกหุ้มสายไฟ และกระสุนปืน ท่อตะกั่วที่ใช้จ่ายน้ำส่วนใหญ่ถูกแทนที่แล้ว แต่ยังคงมีอยู่ในบางแห่ง …
- อะลูมิเนียม Aluminum
มีการวิจัยมานานหลายทศวรรษ ว่า เมื่ออะลูมิเนียมเข้าสู่ร่างกาย อะลูมิเนียมจะจับกลุ่มสะสมในเนื้อเยื่อสมอง และก่อให้เกิดความบกพร่องทางสติปัญญา และการสูญเสียความทรงจำ
อลูมิเนียมในปริมาณมาก สามารถพบได้ในสารอิมัลซิไฟเออร์ในอาหาร , สารระงับกลิ่นเหงื่อ , สเปรย์ฉีดผม , ผงฟู , ยาสีฟันหลายประเภท แม้กระทั่งในน้ำดื่มของเรา รวมถึงอปกรณ์เครื่องครัวส่วนใหญ่ของเรา ทำให้เราได้รับปริมาณสูงตลอดอายุการใช้งาน
ดังนั้นจึงมีการคาดเดากันมากว่า อลูมิเนียมอาจเป็นหนึ่งในปัจจัยหลักที่เอื้อต่อการเกิดโรคอัลไซเมอร์ ความเชื่อมโยงระหว่างอะลูมิเนียมกับโรคอัลไซเมอร์ เริ่มชัดเจนมากขึ้น เมื่อในปี 1995 Journal, Neurotoxicology (31 ธันวาคม 1994, 16 (3):413-424) รายงานว่าการใช้เกลืออะลูมิเนียมอย่างแพร่หลายเพื่อทำน้ำให้บริสุทธิ์อาจเป็นสาเหตุสำคัญ จำนวนคนที่เป็นโรคอัลไซเมอร์
- ปรอท Mercury
ปรอท เป็นโลหะหนักอีกชนิดหนึ่ง ที่มีพิษและสะสมในสิ่งมีชีวิต ปรอทเกิดขึ้นตามธรรมชาติ และพบได้ในดิน หิน ไม้ และเชื้อเพลิง เช่น ถ่านหินและน้ำมัน การพังทลายของดินอย่างง่าย ทำให้เกิดสารปรอทในแม่น้ำ และทะเลสาบ แต่ความเข้มข้นโดยทั่วไปยังคงต่ำ เว้นแต่การกัดเซาะจะถึงระดับพิเศษ การสัมผัสทั่วไป ได้แก่ การรับประทานปลา หรือหอยที่ปนเปื้อนเมทิลเมอร์คิวรี การหายใจเอาไอระเหยในอากาศจากการหกรั่วไหล
เตาเผาขยะ และอุตสาหกรรมที่เผาเชื้อเพลิงที่มีสารปรอท การปล่อยสารปรอทจากงานทันตกรรมและการรักษาทางการแพทย์ การหายใจเอาอากาศที่ปนเปื้อนในที่ทำงานหรือการสัมผัสทางผิวหนังระหว่างการใช้งานใน สถานที่ทำงาน (ทันตกรรม บริการสุขภาพ เคมี และอุตสาหกรรมอื่นๆ ที่ใช้ปรอท) แหล่งที่มาที่มนุษย์สร้างขึ้น เช่น โรงไฟฟ้าถ่านหิน ปล่อยสารปรอทในชั้นบรรยากาศประมาณครึ่งหนึ่ง โดยส่วนที่เหลือมาจากแหล่งธรรมชาติ เช่น ภูเขาไฟ ประมาณสองในสามของปรอทที่มนุษย์สร้างขึ้นมาจากการเผาไหม้ที่อยู่นิ่ง ซึ่งส่วนใหญ่มาจากถ่านหิน แหล่งที่สำคัญอื่น ๆ ได้แก่ การผลิตทองคำ การผลิตโลหะนอกกลุ่มเหล็ก การผลิตซีเมนต์ การกำจัดของเสีย เตาเผาศพ การผลิตโซดาไฟ การผลิตเหล็กและเหล็กกล้า การผลิตปรอท (ส่วนใหญ่เป็นแบตเตอรี่) และการเผามวลชีวภาพ ปรอทและสารประกอบของมันมักใช้ในห้องปฏิบัติการเคมี โรงพยาบาล คลินิกทันตกรรม และสิ่งอำนวยความสะดวกที่เกี่ยวข้องกับการผลิตสิ่งของต่างๆ เช่น หลอดไฟฟลูออเรสเซนต์ แบตเตอรี่ และวัตถุระเบิด
แต่แหล่งที่มาหลักของ สารปรอทพบได้ใน ห่วงโซ่อาหารของเรา และมีส่วนรับผิดชอบ ประมาณ 1/3 ของระดับที่พบในร่างกายของเรา สารปรอทที่เกิดขึ้นตามธรรมชาติในการผลิตถ่านหิน จะถูกปล่อยออกมาระหว่างการเผาไหม้และเข้าสู่อากาศ จากนั้นฝนจะตกตะกอนลงสู่มหาสมุทร ทะเลสาบ และแม่น้ำ
จากข้อมูลของ EPA โรงไฟฟ้าถ่านหินในสหรัฐอเมริกาปล่อยสารปรอทประมาณ 48 ตันสู่อากาศทุกปี และมากกว่าครึ่งหนึ่งของสารปรอทนี้อยู่ในระยะ 5 ไมล์จากตัวโรงงานเอง เมื่อถึงน้ำ จุลินทรีย์จะกินและเปลี่ยนเป็นสารที่เรียกว่าเมทิลเมอร์คิวรี เมธิลเมอร์คิวรี่ทำงานตามสายโซ่อาหาร โดยมีปริมาณความเข้มข้นสูงในหมู่ประชากรบางชนิด
ปลาสายพันธุ์ใหญ่ เช่น ปลาทูน่าหรือปลากระโทงดาบ มักเป็นปลาที่กังวลมากกว่าปลาชนิดเล็ก สำนักงานคณะกรรมการอาหารและยาของสหรัฐอเมริกา (FDA) และสำนักงานคุ้มครองสิ่งแวดล้อมของสหรัฐอเมริกา (EPA) แนะนำให้ผู้หญิงในวัยเจริญพันธุ์ มารดาที่ให้นมบุตร และเด็กเล็กให้หลีกเลี่ยงปลากระโทงดาบ ฉลาม ปลาคิงแมคเคอเรล และปลาไทล์ฟิช (ปลากะพงสีทอง) โดยเด็ดขาด เพื่อจำกัด การบริโภคปลาทูน่าอัลบาคอร์ (“สีขาว”) ไม่เกิน 6 ออนซ์ (170 กรัม) ต่อสัปดาห์ และสำหรับปลาและสัตว์มีเปลือกอื่น ๆ ทั้งหมดไม่เกิน 12 ออนซ์ (340 กรัม) ต่อสัปดาห์
การทบทวนความเสี่ยงและประโยชน์ของการบริโภคปลาในปี 2549 พบว่า สำหรับผู้ใหญ่ ประโยชน์ของปลา 1-2 เสิร์ฟต่อสัปดาห์มีมากกว่าความเสี่ยง แม้แต่ (ยกเว้นปลาบางสายพันธุ์) สำหรับผู้หญิงวัยเจริญพันธุ์ และการหลีกเลี่ยงปลา การบริโภคอาจส่งผลให้เกิดการเสียชีวิตด้วยโรคหลอดเลือดหัวใจมากเกินไปอย่างมีนัยสำคัญและพัฒนาการทางประสาทที่ต่ำกว่าปกติในเด็ก
การบริโภคปลา เป็นแหล่งที่สำคัญที่สุดของการได้รับสารปรอทที่เกี่ยวข้องกับการกลืนกินในมนุษย์ แม้ว่าพืชและปศุสัตว์จะมีสารปรอทเช่นกัน เนื่องจากการสะสมทางชีวภาพของสารปรอทจากดิน น้ำ และบรรยากาศ
ระบบประสาทมีความไวต่อสารปรอททุกรูปแบบ เมทิลปรอทและไอระเหยของปรอทโลหะเป็นอันตรายมากกว่ารูปแบบอื่น เนื่องจากปรอทในรูปแบบเหล่านี้เข้าสู่สมองมากขึ้น
การได้รับสารปรอทที่เป็นโลหะ สารอนินทรีย์ หรือสารอินทรีย์ในปริมาณสูงสามารถทำลายสมอง ไต และพัฒนาการของทารกในครรภ์ได้ ผลต่อการทำงานของสมองอาจส่งผลให้เกิดอาการหงุดหงิด สั่น การมองเห็นหรือการได้ยินเปลี่ยนไป และปัญหาด้านความจำ คำว่า “แมด แฮตเตอร์” หมายถึงคนงานในศตวรรษที่ 19 ที่ใช้สารปรอททำหมวกจนหัวล้าน ได้รับความทุกข์ทรมานจากกล้ามเนื้อสั่นอย่างรุนแรง ภาวะสมองเสื่อม และเสียงหัวเราะที่ควบคุมไม่ได้
การสัมผัสไอระเหยของปรอทโลหะในระดับสูงในระยะสั้น อาจทำให้เกิดปัญหาสุขภาพ เช่น ทำลายปอด คลื่นไส้ อาเจียน ท้องร่วง ความดันโลหิตหรืออัตราการเต้นของหัวใจเพิ่มขึ้น ผื่นที่ผิวหนัง และระคายเคืองตา ความเป็นพิษของสารปรอทเกี่ยวข้องกับความดันโลหิตสูง การลดลงของการทำงานของสมองและสมอง โรคอัลไซเมอร์ โรคหลอดเลือดหัวใจ หัวใจวาย โรคหลอดเลือดสมอง โรคหลอดเลือดตีบตันทั่วไป และโรคไต
เด็กเล็กมีความไวต่อสารปรอทมากกว่าผู้ใหญ่ สารปรอทในร่างกายของมารดาจะถูกส่งผ่านไปยังทารกในครรภ์ และอาจสะสมอยู่ในนั้น สามารถผ่านไปยังทารกที่เข้ารับการเลี้ยงดูได้ผ่านทางน้ำนมแม่ ผู้หญิงควรหลีกเลี่ยงการทำฟัน “ก่อนและระหว่างตั้งครรภ์” และให้นมบุตร
ผลกระทบที่เป็นอันตรายของสารปรอท ที่อาจส่งต่อจากมารดาไปยังทารกในครรภ์ ได้แก่ สมองถูกทำลาย ปัญญาอ่อน ขาดการประสานงาน ตาบอด ชัก และไม่สามารถพูดได้ เด็กที่ได้รับพิษจากสารปรอทอาจมีปัญหาเกี่ยวกับระบบประสาทและระบบย่อยอาหาร และไตถูกทำลาย ปรอทมีความสัมพันธ์กับเนื้อเยื่อของทารกในครรภ์และมีความเกี่ยวข้องกับความพิการแต่กำเนิด ในปี พ.ศ. 2545 สถาบันวิทยาศาสตร์แห่งชาติพบหลักฐานที่ชัดเจนเกี่ยวกับความเป็นพิษของเมทิลเมอร์คิวรีต่อสมองที่กำลังพัฒนาของเด็ก แม้ในระดับที่ได้รับสัมผัสน้อย การศึกษาล่าสุดจากศูนย์ควบคุมโรคพบว่าเด็กอเมริกันจำนวน 637,233 คนเกิดในแต่ละปีโดยมีระดับปรอทมากกว่า 5.8 ไมโครกรัมต่อลิตร ระดับที่เกี่ยวข้องกับความเสียหายของสมองและการสูญเสีย IQ
- แคดเมียม Cadmium
แคดเมียม เกิดจากพิษของมัน ความคล้ายคลึงทางเคมีกับสังกะสี ซึ่งเป็นธาตุอาหารรองที่จำเป็นสำหรับพืช สัตว์ และมนุษย์ แคดเมียมได้กลายเป็นสาเหตุของความกังวลที่แพร่หลายมากขึ้นในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา เช่นเดียวกับตะกั่ว
มันเป็นแร่ธาตุใต้ดินที่ไม่เข้าสู่อากาศ อาหาร และน้ำของเราในปริมาณที่มีนัยสำคัญ จนกว่าจะถูกขุด โดยเป็นส่วนหนึ่งของตะกอนสังกะสี ขณะนี้มีการปนเปื้อนของแคดเมียมในสิ่งแวดล้อมอย่างกว้างขวาง แคดเมียมอาจเข้าไปแทนที่สังกะสีในการทำงานของเอนไซม์ และอวัยวะที่สำคัญบางส่วน และอาจรบกวนการทำงานเหล่านี้ได้
อัตราส่วนสังกะสีแคดเมียมมีความสำคัญมาก เนื่องจากความเป็นพิษของแคดเมียมและการเก็บรักษาจะเพิ่มขึ้นอย่างมากเมื่อขาดสังกะสี และสังกะสีในระดับที่ดีจะช่วยป้องกันความเสียหายของเนื้อเยื่อจากแคดเมียม การปรับปรุงธัญพืชจะลดอัตราส่วนสังกะสี-แคดเมียม ดังนั้นการขาดสังกะสีและความเป็นพิษของแคดเมียมจึงมีโอกาสมากขึ้นเมื่ออาหารมีธัญพืชและแป้งที่ผ่านการขัดสีสูง
แคดเมียมเป็นสารคงตัวทางชีวภาพ
เมื่อถูกดูดซึมแล้ว จะคงอยู่ในร่างกายได้นานหลายปี แม้ว่าจะถูกขับออกในที่สุด เราได้รับสารส่วนใหญ่จากอาหารผ่านทางดินที่ปลูก โชคดีที่แคดเมียมไม่ถูกดูดซึมได้ดีจากการย่อยอาหาร ควันบุหรี่และการเผาไหม้โลหะในอุตสาหกรรม ทำให้แคดเมียมบางส่วนลอยอยู่ในอากาศ ระดับแคดเมียมในบรรยากาศจะสูงขึ้นมากในเมืองอุตสาหกรรม และจะเป็นอันตรายมากขึ้นเมื่อหายใจเข้าไป ระดับของแคดเมียมในดินจะเพิ่มขึ้นจากแคดเมียมในน้ำ การปนเปื้อนของน้ำเสีย แคดเมียมในอากาศ และจากปุ๋ยที่มีฟอสเฟตสูง
กาแฟและชา อาจมีระดับแคดเมียมสูง ผักที่มีราก เช่น มันฝรั่งอาจดูดแคดเมียมในดินได้มากขึ้น และธัญพืชก็สามารถจับแคดเมียมได้ อาหารทะเล โดยเฉพาะสัตว์จำพวกครัสเตเชียน เช่น ปูและล็อบสเตอร์ และสัตว์จำพวกหอย เช่น หอยกาบและหอยนางรม มีระดับแคดเมียมสูงกว่า แม้ว่าหลายชนิดจะมีสังกะสีสูงกว่าก็ตาม ซึ่งทำให้แคดเมียมสมดุล ในช่วงการเจริญเติบโตของธัญพืช เช่น ข้าวสาลีและข้าว แคดเมียม (จากดิน) จะกระจุกตัวอยู่ที่แกนกลางของเมล็ด ในขณะที่สังกะสีจะพบมากในเยื่อหุ้มจมูกข้าวและรำ สังกะสีจะสูญเสียไป ทำให้อัตราส่วนแคดเมียมเพิ่มขึ้น แป้ง ข้าว และน้ำตาลที่ผ่านการขัดสีล้วนมีอัตราส่วนของแคดเมียมต่อสังกะสีที่สูงกว่าอาหารทั้งส่วน
บุหรี่หนึ่งซอง มีประมาณ 20 ไมโครกรัม ของแคดเมียมหรือประมาณ 1 ไมโครกรัม ประมาณร้อยละ 30 จะเข้าสู่ปอดและถูกดูดซึม และร้อยละ 70 ที่เหลือจะเข้าสู่ชั้นบรรยากาศเพื่อให้ผู้อื่นสูดดมหรือปนเปื้อนสู่สิ่งแวดล้อม
การสูบบุหรี่เป็นเวลานานจะเพิ่มความเสี่ยงต่อความเป็นพิษของแคดเมียม แม้ว่าส่วนใหญ่จะถูกกำจัดออกไป แต่ส่วนเล็ก ๆ น้อย ๆ จะถูกเก็บไว้ทุกวัน
กัญชาอาจมีความเข้มข้นของแคดเมียม ดังนั้นการสูบกัญชาเป็นประจำอาจเป็นปัจจัยเสี่ยงต่อความเป็นพิษจากโลหะชนิดนี้
คนงานโลหะ คนงานเหมืองสังกะสี และใครก็ตาม ที่ทำงานด้วยการชุบสังกะสีอาจสะสมแคดเมียมมากขึ้น ผู้ที่ดื่มน้ำอ่อน ผู้ที่สูบบุหรี่ หรือสูดควันบุหรี่มือสอง ผู้ดื่มกาแฟและชา และผู้ที่รับประทานแป้งขัดสี น้ำตาล และข้าวขาวก็มีแนวโน้มที่จะได้รับแคดเมียมมากขึ้นเช่นกัน
การสัมผัสแคดเมียมจากการทำงานมีส่วนเกี่ยวข้องกับการเพิ่มขึ้นอย่างมากของมะเร็งปอดและมะเร็งต่อมลูกหมาก ความเป็นพิษของแคดเมียมมีส่วนเกี่ยวข้องในการสร้างการขยายตัวของต่อมลูกหมาก ซึ่งอาจเกิดจากการรบกวนสังกะสี แคดเมียมอาจทำให้เกิดข้อบกพร่องของกระดูก (โรคกระดูกพรุน โรคกระดูกพรุน) ในคนและสัตว์ นอกจากนี้ โลหะยังเชื่อมโยงกับความดันโลหิตที่เพิ่มขึ้นและส่งผลต่อกล้ามเนื้อหัวใจในสัตว์ แคดเมียมอาจทำให้เกิดโรคโลหิตจาง ฟันเหลืองและสูญเสียกลิ่น (anosmia)
วิธีการดีท็อกซ์ร่างกายและสมองจากพิษ โลหะหนัก
ขั้นตอนในการทำดีท็อกซ์โลหะหนักอย่างปลอดภัยด้วยวิธีธรรมชาติ
1 กำจัดแหล่งที่มาของการสัมผัสโลหะหนักทั้งหมด
2. แนะนำให้ทดสอบเส้นทางการดีท็อกซ์เพื่อให้แน่ใจว่าตับ ไต ลำไส้ และระบบน้ำเหลืองเปิดและทำงานได้ดี คุณต้องการให้สารพิษเหล่านี้สามารถขับสารพิษออกจากเนื้อเยื่อในร่างกายของคุณได้อย่างรวดเร็ว ไม่ให้ลอยไปมาก่อให้เกิดความเสียหาย หากเส้นทางใดทำงานได้ไม่ดี ให้ทำตามขั้นตอนที่จำเป็นเพื่อแก้ไขก่อนเริ่มการดีท็อกซ์โลหะหนัก
3. เสริมโฟเลตและวิตามินบี และรับประทานอาหารที่มีกำมะถัน เช่น บรอกโคลี คะน้า กระเทียม หัวหอม และหัวไชเท้าเพื่อช่วยเปิดทางเดิน
4. เสริมแร่ธาตุที่จำเป็น เพื่อให้แน่ใจว่าเนื้อเยื่อของคุณมีแร่ธาตุที่จำเป็นต่อการทำงานได้ดี หากขาดแร่ธาตุที่ถูกต้อง (แคลเซียม สังกะสี แมกนีเซียม ฯลฯ) โลหะหนักที่ปล่อยออกมาอาจเข้าไปแทนที่แทนการขับออก
5. เพิ่มกลูตาไธโอนของคุณ กลูตาไธโอนเป็นสารต้านอนุมูลอิสระที่มีประสิทธิภาพซึ่งช่วยปกป้องจากความเสียหายของโลหะหนัก จากการศึกษาทั้งในเซลล์ของมนุษย์และหนู สารต้านอนุมูลอิสระที่ทรงพลังนี้ยังสนับสนุนเอนไซม์ตับที่ทำลายสารพิษจากเชื้อราและโลหะหนัก การย่อยอาหารของคุณจะทำลายกลูตาไธโอนปกติ ดังนั้นควรเลือกผลิตภัณฑ์เสริมอาหารที่มีไลโปโซมกลูตาไธโอนซึ่งจะผ่านกระเพาะอาหารของคุณ
6. เสริมด้วย N-acetylcysteine (NAC) และกรดอัลฟาไลโปอิก ซึ่งร่างกายของคุณสามารถใช้เพื่อสร้างกลูตาไธโอนได้เอง
- รักษาโรคด้วยผักชี
“โยชิอากิ โอมูระ” แพทย์และผู้อำนวยการฝ่ายวิจัยทางการแพทย์ของมูลนิธิโรคหัวใจใน นิวยอร์ก ค้นพบโดยบังเอิญว่า ผักชีสามารถช่วยกำจัดสารปรอท อะลูมิเนียม และตะกั่วได้ จากร่างกาย.
รักษาโรคตาบางชนิดด้วยยาปฏิชีวนะ และอาการติดเชื้อจะทุเลาลงอย่างสมบูรณ์ แต่หลังจากนั้นไม่กี่เดือนก็กลับมาเป็นอีก การตรวจสอบของเขาพบสิ่งมีชีวิตที่ติดเชื้อซ่อนอยู่ในส่วนต่าง ๆ ของร่างกายที่มีโลหะหนักเข้มข้น
เนื่องจาก โลหะหนัก ถูกขับออกทางปัสสาวะ ดร. โอมูระจึงเริ่มทดสอบปัสสาวะของผู้ป่วย หลังจากผู้ป่วยรายหนึ่งรับประทานอาหารที่มีผักชี ปัสสาวะของเขาก็ตรวจหาระดับปรอทที่เพิ่มขึ้น
ดังนั้น ดร.โอมูระจึงเริ่มทดสอบผักชี เพื่อหาคุณสมบัติในการคีเลต และพบว่ามันช่วยเร่งการกำจัดโลหะหนักออกจากร่างกายของผู้ป่วย
จากนั้นยาปฏิชีวนะ จะกำจัดการติดเชื้อได้ดี หนึ่งปีต่อมา ผู้ป่วยได้เอาวัสดุอุดที่มีสารปรอทเป็นส่วนประกอบออก 3 ครั้ง ส่งผลให้มีปรอทสะสมอยู่ในปอด ตับ ไต และหัวใจ ดร.โอมูระสั่งให้บริโภคผักชีเป็นประจำ และหลังจากนั้นไม่กี่สัปดาห์ ระดับของสารปรอทก็ลดลงอย่างมาก
หากต้องการใช้ผักชีสำหรับคุณสมบัติคีเลต ให้กินใบและลำต้นประมาณ 1/4 ถ้วยต่อวัน หลีกเลี่ยงไม่ให้เกินปริมาณนี้ในช่วงสองสัปดาห์แรก เนื่องจากอาจจะเสี่ยงที่จะปล่อยโลหะหนักออกมามากกว่าที่ร่างกายของสามารถกำจัดได้อย่างมีประสิทธิภาพ
เราสามารถผสมผักชีกับอาหารคีเลตอื่นๆ เช่น สาหร่ายสไปรูลิน่าและคลอเรลล่า เพื่อการดีท็อกซ์ที่มีประสิทธิภาพยิ่งขึ้น เช่น เพสโต้ผักชี สองช้อนชาทุกวันเป็นเวลาสามสัปดาห์ ซึ่งเพียงพอที่จะเพิ่มการขับปรอท ตะกั่ว และอะลูมิเนียมออกทางปัสสาวะ ดังนั้นจึงช่วยกำจัดโลหะที่เป็นพิษเหล่านี้ออกจากร่างกายของเราได้อย่างมีประสิทธิภาพ ลองทำความสะอาดแบบนี้เป็นเวลาสามสัปดาห์อย่างน้อยปีละครั้ง
ผักเอ๋ยผักชี ไม่ได้มีไว้โรยหน้าอย่างเดียวนะคะ ยังช่วยขับโลหะหนักออกจากร่างกายได้ดีด้วยค่ะ มาทำเพสโต้ผักชีทานกันดีกว่าค่ะ
ด้วยรักและปรารถนาดี
บทความ และเรียบเรียงโดย : พิม : Down To Earth Thailand
แหล่งอ้างอิง: References:
- Environmental risk factors for dementia: a systematic review. (https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/27729011/)
- Killin LO, Starr JM, Shiue IJ, Russ TC.BMC Geriatr. 2016 Oct 12;16(1):175. doi: 10.1186/s12877-016-0342-y.PMID: 27729011
- Parkinson’s Disease and the Environment.
- (https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/30941085/)
- Ball N, Teo WP, Chandra S, Chapman J.Front Neurol. 2019 Mar 19;10:218. doi: 10.3389/fneur.2019.00218. eCollection 2019.PMID: 30941085
- Neurotoxicity of Metal Mixtures.
- (https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/28889271/)
- Andrade VM, Aschner M, Marreilha Dos Santos AP.Adv Neurobiol. 2017;18:227-265. doi: 10.1007/978-3-319-60189- 2_12.PMID: 2888927
- The neurological toxicity of heavy metals: A fish perspective. (https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/29199130/)
- Green AJ, Planchart A.Comp Biochem Physiol C Toxicol Pharmacol. 2018 Jun;208:12-19. doi: 10.1016/j.cbpc.2017.11.008. Epub 2017 Dec 1.PMID: 291991
- Childhood Lead Exposure and Adult Neurodegenerative Disease. (https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/29865081/)
- Reuben A.J Alzheimers Dis. 2018;64(1):17-42. doi: 10.3233/JAD 180267.
- Lead (Pb) neurotoxicology and cognition.
- (https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/29494781/)
- Santa Maria MP, Hill BD, Kline J.Appl Neuropsychol Child. 2019 Jul-Sep;8(3):272-293. doi: 10.1080/21622965.2018.1428803. Epub 2018 Mar 1.
- Blood lead levels and cognitive functioning: A meta-analysis. (https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/30856576/)
- Vlasak T, Jordakieva G, Gnambs T, Augner C, Crevenna R, Winker R, Barth A.Sci Total Environ. 2019 Jun 10;668:678-684. doi: 10.1016/j.scitotenv.2019.03.052. Epub 2019 Mar 5.
- Intermittent low-level lead exposure provokes anxiety, hypertension, autonomic dysfunction and neuroinflammation. (https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/30098355/)
- Shvachiy L, Geraldes V, Amaro-Leal , Rocha I.Neurotoxicology. 2018 Dec;69:307-319. doi: 10.1016/j.neuro.2018.08.001. Epub 2018 Aug 8.
- Aluminum in Neurological and Neurodegenerative Disease. (https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/30706368/)
- McLachlan DRC, Bergeron C, Alexandrov PN, Walsh WJ, Pogue AI, Percy ME, Kruck TPA, Fang Z, Sharfman NM, Jaber V, Zhao Y, Li W, Lukiw WJ.Mol Neurobiol. 2019 Feb;56(2):1531-1538. doi: 10.1007/s12035-018-1441-x. Epub 2019 Jan 31.
- Understanding Aspects of Aluminum Exposure in Alzheimer’s Disease Development.
- (https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/26494454/)
- Kandimalla R, Vallamkondu J, Corgiat EB, Gill KD.Brain Pathol. 2016 Mar;26(2):139-54. doi: 10.1111/bpa.12333. Epub 2015 Dec 8.
- Aluminum in neurological disease – a 36 year multicenter study. (https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/31179161/)
- Lukiw WJ, Kruck TPA, Percy ME, Pogue AI, Alexandrov PN, Walsh WJ, Sharfman NM, Jaber VR, Zhao Y, Li W, Bergeron C, Culicchia F, Fang Z, McLachlan DRC.J Alzheimers Dis Parkinsonism. 2019;8(6):457. doi: 10.4172/2161-0460.1000457. Epub 2018 Nov 29.
- Aluminum in Neurological and Neurodegenerative Disease. (https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/30706368/)
- McLachlan DRC, Bergeron C, Alexandrov PN, Walsh WJ, Pogue AI, Percy ME, Kruck TPA, Fang Z, Sharfman NM, Jaber V, Zhao Y, Li W, Lukiw WJ.Mol Neurobiol. 2019 Feb;56(2):1531-1538. doi: 10.1007/s12035-018-1441-x. Epub 2019 Jan 31.
- A Hypothesis and Evidence That Mercury May be an Etiological Factor in Alzheimer’s Disease.
- (https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/31861093/)
- Siblerud R, Mutter J, Moore E, Naumann J, Walach H.Int J Environ Res Public Health. 2019 Dec 17;16(24):5152. doi: 10.3390/ijerph16245152.
- Insights into the Potential Role of Mercury in
- Alzheimer’s Disease.
- (https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/30877448/)
- Bjørklund G, Tinkov AA, Dadar M, Rahman MM, Chirumbolo S, Skalny AV, Skalnaya MG, Haley BE, Ajsuvakova OP, Aaseth J.J Mol Neurosci. 2019 Apr;67(4):511-533. doi: 10.1007/s12031-019- 01274-3. Epub 2019 Mar 15.
- Dose-dependent relationships between chronic arsenic exposure and cognitive impairment and serum brain-derived neurotrophic factor. (https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/31352261/)
